Η θεωρητική νευροεπιστήμη έχει σημειώσει ραγδαία ανάπτυξη τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ακόμα είναι σε νηπιακό στάδιο. Από το εμβρυακό στάδιο οπότε συνελήφθη και γεννήθηκε, πέρασε στο βρεφικό οπότε ανακάλυπτε τον κόσμο κοντόφαλμα και έφτασε στο νηπιακό οπότε ανακαλύπτει εαυτό. Σε αυτό το πλαίσιο είναι και αυτή η πρόσφατη σφαιρική εικόνα των θεωρίων και μοντέλων στη νευροεπιστήμη από μια ομάδα νέων ερευνητών/τριων. https://www.jneurosci.org/content/jneuro/43/7/1074.full.pdf
όπως και άλλα προγένεστερα πρόσφατα άρθρα όπως αυτό περί της σημαντικότητας της θεωρητικής νευροεπιστήμης https://academic.oup.com/nsr/article/7/9/1418/5856589
Στα επόμενα αναπτυξιακά στάδια θα ανακαλύψει τη θέση της στον κόσμο, όταν αναγνωρίσει τη σημαντικότητα της αλληλεπίδρασης της με τη φιλοσοφία. Αυτό ισχύει για όλες τις επιστήμες. Αυτο θα γίνει όταν περάσουμε από την υπερεξειδίκευση στην αντίληψη του πλαισίου δράσης εκάστοτε επιστήμης, της αλληλοεπικάληψης και αλληλοσυμπλήρωσής τους, καθώς και της θέσης τους στην κοινωνία. Σήμερα όλο και περισσότερες επιστήμονες οδεύουν προς αυτήν την διαπίστωση και έχουν αρχίσει να γίνονται βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Θυμάμαι να λέω σε συναδέλφους στο εργαστήριο για φιλοσοφία και δε με έπαιρναν στα σοβαρά. Όταν άρχισαν να βγαίνουν άρθρα σχετικά (όπως πχ αυτό https://www.pnas.org/doi/epdf/10.1073/pnas.1900357116) άρχισαν να το ξανασκέφτονται. Σήμερα ακόμα και αυτοί που μου λέγανε "εγώ είμαι υπερ του σκάσε και υπόλογισε" τώρα μου λένε ότι θέλουν να μάθουν περισσότερα για φιλοσοφία.
Δεδομένης της ιλιγγιώδους ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης και της αμήχανης θέσης στην οποία μας φέρνει, η εξελίξη των επιστημών, και δη της θεωρητικής νευροεπιστήμης, σε αυτά τα επόμενα στάδια είναι αναπόφευκτη ανάγκη.